Bracketing – jak używać tej techniki fotograficznej?
Przeczytasz w
3 minuty
Zajmujesz się fotografią, ale określenie bracketing nic ci nie mówi? Bardzo możliwe, że już znasz tę funkcję. Wyjaśniamy, czym jest bracketing, jakie są jego rodzaje oraz kiedy warto go zastosować.
Co to jest bracketing?
Bracketing po polsku nie ma swojego odpowiednika, więc w użytku pozostaje nazwa angielska. Ale co dokładnie oznacza ten termin?
Bracketing to jedna z technik fotograficznych. Polega na kilkukrotnym fotografowaniu tego samego kadru, ale przy użyciu różnych ustawień. Zaawansowane aparaty fotograficzne wyposażone są w automatyczny bracketing, dzięki któremu można otrzymać nawet kilkanaście zdjęć, każde z innymi parametrami.
Zastosowanie bracketingu jest szczególnie pomocne, kiedy nie mamy pewności, jaka jasność, ostrość, kolorystyka lub inne ustawienie będzie najlepsze w danej sytuacji.
Przydaje się również, kiedy automatyczne funkcje aparatu zawiodły i nie dają oczekiwanych rezultatów, np. w słoneczny dzień, kiedy kontrast na zdjęciu jest bardzo duży, a cienie wychodzą czarne.
Do fotografowania przy użyciu tej techniki na pewno przyda się odrobina cierpliwości oraz statyw. Jednak można również wykorzystać murek czy krzesło, na którym da się stabilnie ustawić aparat.
Rodzaje bracketingu
Bracketing w fotografii można podzielić na kilka rodzajów, a każdy z nich ma swoje unikalne zastosowanie:
Bracketing ekspozycji
To najczęściej spotykany rodzaj bracketingu. Przydaje się w sytuacjach, kiedy warunki oświetleniowe utrudniają zrobienie zdjęcia, na jakim nam zależy. Często dotyczy to fotografii plenerowej, gdzie niebo jest najjaśniejszym elementem na zdjęciu, a cienie drzew czy budynków są niemalże czarne. Jeżeli zdecydujemy się rozjaśnić cień, niebo zrobi się jeszcze jaśniejsze, a w efekcie przepalone. Natomiast chcąc przyciemnić niebo, jeszcze bardziej przyciemnimy pozostałą część zdjęcia i nic nie będzie na nim widać.
W takiej sytuacji na pomoc przychodzi właśnie bracketing ekspozycji. Czasem wystarczy zrobić dosłownie trzy zdjęcia o różnym stopniu jasności: jedno niedoświetlone, następnie takie o uśrednionym świetle, kończąc na lekko prześwietlonym. Warto tutaj pamiętać, by każde zdjęcie miało taką samą głębię ostrości.
Bracketing ostrości
Kolejną odmianą bracketingu jest bracketing ostrości. Technika polega na zrobieniu kilku zdjęć z różnym ustawieniem ostrości. Następnie można wybrać najlepsze, albo wszystkie je połączyć, a zdjęcie będzie miało wyostrzony większy obszar. Warto w tym przypadku skorzystać z aplikacji obsługującej kompozycję głębi.
To niezwykle przydatna technika w fotografii makro, gdzie zdjęcia często wychodzą rozmyte. Aparaty z wbudowaną funkcją bracketingu ostrości bardzo ułatwiają cały proces, ponieważ odległość ogniskowa zmienia się automatycznie po każdym zdjęciu. Wystarczy ustawić liczbę zdjęć i przyrost ostrości, a aparat zajmie się resztą i nie musimy go dotykać. A to dość istotne, bo w fotografii makro nawet najdrobniejsze drgnięcie może namieszać. Dlatego też każdy fan zdjęć makro powinien przetestować bracketing ostrości.
Bracketing balansu bieli
Wiele osób zaczynających przygodę z fotografią ma problem z balansem bieli. To ustawienie wpływa na to, czy barwy na zdjęciu wyglądają naturalnie, w zależności od światła padającego na scenę podczas fotografowania. Automatyczny balans bieli nie zawsze się sprawdza, a niepoprawnie ustawiony nada zdjęciom nienaturalne lub niechciane kolory. Dlatego warto wiedzieć, jak ustawić go ręcznie.
Jednak są również sytuacje, w których nie wiadomo jaki balans bieli nada satysfakcjonujący efekt naszym zdjęciom. I tu przyda się bracketing balansu bieli.
Bracketing balansu bieli znajdziemy w opcjach bardziej zaawansowanych aparatów. Dzięki niemu można szybko otrzymać krótką serię zdjęć, a każde z nich będzie miało inny balans bieli.
Można również zapisywać swoje zdjęcia w formacie RAW, a później bez utraty jakości zdjęcia edytować balans bieli w programie lub aplikacji. Jednak to wymaga czasu, a niektórym fotografom wykonane zdjęcie nieraz potrzebne jest natychmiast. Zatem funkcja bracketingu balansu bieli będzie im niezwykle przydatna i szybko wybiorą najlepiej wyglądające ujęcie.
Bracketing a HDR – czym się różnią?
Technika HDR (High Dynamic Range image) ukształtowała się na bracketingu. Polega na wykorzystaniu programu graficznego w celu nałożenia na siebie kilku zdjęć o różnych parametrach, a w efekcie uzyskaniu zdjęcia z dużą rozpiętością tonalną. Co to oznacza? W uproszczeniu, ciemne elementy na zdjęciu zostaną rozjaśnione, a jasne przyciemnione. Można też podregulować kolory i kontrast. Tutaj naturalny efekt nie musi być najważniejszy, bo HDR świetnie sprawdza się w projektach artystycznych. Warto do tego celu wybrać Photoshopa lub program specjalnie przeznaczony do tworzenia zdjęć HDR, taki jak Photomatix Pro czy Aurora HDR.
Podsumowując, bracketing wymaga odrobiny wiedzy i praktyki. Jednak nie jest to trudna technika i nauczenie się jej nie powinno przysparzać większych problemów. A warto, bo opanowanie jej na pewno podniesie jakość wykonywanych fotografii.
Może Cię zainteresować:
Czytaj więcej
